ÖZET

Amaç:

Bu çalışmada ishalli dışkı örneklerinde Giardia’nın teşhisinde, direkt mikroskobik bakı yöntemi ile direkt flöresan antikor (DFA) yönteminin karşılaştırılması ve ayrıca Giardia enfeksiyonları için olası risk faktörlerinin araştırılması amaçlanmıştır.

Yöntemler:

Haziran-Temmuz 2019 tarihleri arasında Erzurum Yakutiye Araştırma Hastanesi; farklı kliniklerinden 185 hastanın ishalli dışkıları çalışma materyali olarak kullanıldı. Laboratuvara gelen örneklerde; öncelikle native-lügol ile mikroskobik bakı, sonrasında DFA yöntemi kullanılarak IFA mikroskobunda X100-200 büyütmede tarandı. Ayrıca Giardia enfeksiyonunun olası risk faktörleri araştırmak için hastalardan anket formu doldurmaları istendi.

Bulgular:

Yaşları 0-94 arasında değişen ve farklı gruplarda yer alan bu hastalara ait 185 fekal örneğin 5’inde (%2,7) direkt mikroskopi ile Giardia spp.’ye ait kistler görüldü. DFA yöntemiyle örnekleri 9’unda (%4,9) pozitiflik saptandı. Giardiyozis yaygınlığı çocuklarda %7,5, yetişkinlerde %3,8, kırsal bölge de yaşayanlarda %7,3, şehirde yaşayanlarda %2,9, evcil hayvan sahiplerinde %10 ve evcil hayvanı olmayanlarda %4,2 idi.

Sonuç:

DFA yöntemi referans alındığında mikroskobi yönteminin duyarlılığı %44,4, özgüllüğü ise %99,4 olarak hesaplandı. Çocuklar, kırsal bölgede yaşayanlar, evcil hayvan besleyenler ve içme suyu olarak kuyu suyu kullananlarda Giardia pozitifliği daha yüksek bulundu.

References

Sulaiman IM, Cama V. The biology of Giardia parasites. Foodborne parasites: Springer; 2006.p.15-32.

Gillespie S, Pearson RD. Principles and practice of clinical parasitology. New York: John Wiley & Sons; 2003.p.229.

Savioli L, Smith H, Thompson A. Giardia and Cryptosporidium join the ‘Neglected Diseases Initiative’. Trends Parasitol 2006; 22: 203-8.

Naz A, Nawaz Z, Rasool MH, Zahoor MA. Cross-sectional epidemiological investigations of Giardia lamblia in children in Pakistan. Sao Paulo Med J 2018; 136: 449-53.

Heyworth MF. Giardia duodenalis genetic assemblages and hosts. Parasite 2016; 23: 13.

Murray PR, Rosenthal KS, Pfaller MA. Medical Microbiolgy. London: Elsevier Health Sciences; 2013.

Gharavi M, Fallahi S, Qara-gozlou B, editors. Evaluation of Giardia detection by routine parasitical assays and antigen detection techniques. In: 5th national Iranian congress of parasitology Tehran, Iran; 2005.p.346-9.

Garcia LS. Diagnostic medical parasitology. Washington, DC. 2001.p.131-5.

Garcia LS, Shimizu RY. Evaluation of nine immunoassay kits (enzyme immunoassay and direct fluorescence) for detection of Giardia lamblia and Cryptosporidium parvum in human fecal specimens. J Clin Microbiol 1997; 35: 1526-9.

Arserim SK, Limoncu ME, Gunduz T, Balcioglu IC. Investigation of Intestinal Parasites in Living Nursing Home. Turkiye Parazitol Derg 2019; 43: 74-7.

Oncel K. Distribution of Intestinal Parasites Detected in Sanliurfa Mehmet Akif Inan Education and Research Hospital Between October 2015 and October 2016. Turkiye Parazitol Derg 2018; 42: 20-7.

Cengiz ZT, Beyhan YE, Çiçek M, Yılmaz H. Bir üniversite hastanesi parazitoloji laboratuvarında belirlenen intestinal ve hepatik parazitler. Dicle Med J 2015; 42: 350-4.

Baştemir S, Öncel K, Yereli K, Kilimcioğlu AA, Balcıoğlu C, Girginkardeşler N. Frequency of Intestinal Parasites Detected in the Laboratory of Medical Parasitology in Celal Bayar University Hafsa Sultan Hospital Between 2011 and 2015. Turk Mikrobiyol Cem Derg 2016; 46: 76-81.

Kuştimur S, Al FD, Tuncer C, Çamurdan AD, Dalgıç B, Alagözlü H, et al. Gastrointestinal yakınmaları olan hastalarda bazı protozoonların farklı tanı yöntemleriyle araştırılması. Turkiye Klinikleri J Med Sci 2009; 29: 1260-6.

Bayramoğlu Ö, Pekmezci D, Başarı F. Adana İli Gıda Çalışanlarında Giardia ve Cryptosporidium Prevalanslarının Farklı Yöntemler ile Araştırılması. Turkiye Parazitol Derg 2013; 37: 4-8.

Alles AJ, Waldron MA, Sierra LS, Mattia AR. Prospective comparison of direct immunofluorescence and conventional staining methods for detection of Giardia and Cryptosporidium spp. in human fecal specimens. J Clin Microbiol 1995; 33: 1632-4.

El‐Nahas HA, Salem DA, El‐Henawy AA, El‐Nimr HI, Abdel‐Ghaffar HA, El‐Meadawy AM. Giardia diagnostic methods in human fecal samples: a comparative study. Cytometry B Clin Cytom 2013; 84: 44-9.

Einarsson E, Ma’ayeh S, Svard SG. An up-date on Giardia and giardiasis. Curr Opin Microbiol 2016; 34: 47-52.

Julio C, Vilares A, Oleastro M, Ferreira I, Gomes S, Monteiro L, et al. Prevalence and risk factors for Giardia duodenalis infection among children: a case study in Portugal. Parasit Vectors 2012; 5: 22.

Sagebiel D, Weitzel T, Stark K, Leitmeyer K. Giardiasis in kindergartens: prevalence study in Berlin, Germany, 2006. Parasitol Res 2009; 105: 681-7.

Kramar’ LV, Reznikov EV, Kramar’ OG. Prevalence if giardiasis in Volgograd city population. Med Parazitol (Mosk) 2003; 38-9.

Choy SH, Al-Mekhlafi HM, Mahdy MA, Nasr NN, Sulaiman M, Lim YA, et al. Prevalence and associated risk factors of Giardia infection among indigenous communities in rural Malaysia. Sci Rep 2014; 4: 6909.

Giardia intestinalis’nin İshalli Hastalarda Mikroskopi ve DFA Yöntemiyle Araştırılması

ÖZET

References