ÖZET

Bu çalışmanın amacı, daha önce tatmin edici sonuçlar vermiş olan Leishmania major antijenini modifiye etmek için önceki yeni formülasyonumuzu daha fazla deney yaparak ileri taşımaktır.

Bu çalışmada aynı metodoloji ile öncül yeni bir aşı yaptık ve şunları seçtik; iki enjeksiyon dozu (100 ve 200 μg/o.1 mL), üç enjeksiyon grubu: Leishmania artı BCG (LB), Leishmania artı yeni adjuvan (Teucrium polium) (LT), Leishmania artı BCG ve Teucrium polium (LBT) ve bir duyarlı bir fare grubu (Balb/c) ve iki tip sitokin ölçümü: Th1 (IFN-γ, IL-12) ve Th2 (IL-4, IL-10). L. major parazitlerinin antijenlerini kullanarak beş farklı metotla ham antijen kombinasyonları hazırladık. Hayvan modelinde Faz I yapıldı. Çalışmamızda Leishmania antijeni; hem BCG hem de yeni adjuvan (TP) ile üç grupta, iki enjeksiyon dozunda (100, 200 μg/1 mL) ve Balb/c farelerinde incelendi.

Sonuçlarımız gösterdi ki, iki güçlendirici dozda 100 ve 200 μg/1 mL enjeksiyon dozları ile adjuvan olarak BCG ve TP’nin birini veya ikisini alan üç enjeksiyon grubunda (LB, LT ve LBT): LBT grubu en düşük IFNy ve en yüksek IL-12 değerine sahipti, LT ve LB grupları aynı IL-12 düzeyine sahipti, ancak LB, LT grubundan daha çok IFNy ve IL-10, daha az IL-4’e sahipti.

Bu çalışmada, LBT grubu IL-12 ve IL-10 açısından diğer gruplardan istatistiksel farklılıklara sahiptir. (Turkiye Parazitol Derg 2013; 37: 233-40)