Amaç:
Son zamanlarda, Leishmaniasis tedavisinde beş değerlikli antimon bileşiklerinin kullanımı, hastalığın tekrarlaması, ilaç direnci ve ciddi yan etkiler ile ilişkilendirilmiştir. Bu nedenle alternatif tedavi stratejilerinin geliştirilmesine ihtiyaç vardır. Bu çalışmanın amacı, Zingiber officinale’nin Leishmania major ve Leishmania tropica’nın promastigotları ve amastigotları üzerindeki laboratuvar etkilerini araştırmaktır.
Yöntemler:
Leishmania major ve Leishmania tropica promastigotları ve amastigotları, diğer temel bileşiklerle zenginleştirilmiş RPMI1640 ortamında kültürlenerek toplu olarak üretilmiştir. Zencefilin hidroalkolik ekstraktının anti-Leishmania aktivitesini değerlendirmek için MTT kolorimetrik yöntem ve IC50 değeri kullanılmıştır.
Bulgular:
Zingiber officinale’nin hidroalkolik özütü, in vitro inkübasyondan 24, 48 ve 72 saat sonra Leishmania major ve Leishmania tropica promastigotlarının büyümesini engellemiştir. Zingiber officinale’nin hidroalkolik ekstraktının IC50’si 72 saat sonra Leishmania major için 56 μg/mL ve Leishmania tropica promastigotlar için 275 μg/mL olarak tespit edilmiştir. Zingiber officinale’nin hidroalkolik ekstraktının IC50’si 72 saat sonra Leishmania major için 75 μg/mL ve Leishmania tropica amastigotes için 325 μg/mL olarak sonuçlanmıştır.
Sonuç:
Sonuçlar, Zingiber officinale’nin hidroalkolik özütünün sitotoksisite özelliklerine sahip olduğunu göstermektedir. Ayrıca, Leishmania tropica, Zingiber officinale’nin hidroalkolik özüne karşı Leishmania major’dan daha yüksek bir dirence sahiptir. Konu ile ilgili daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır.
Anahtar Kelimeler: Zingiber officinale, Z. officinale, zencefil, Leishmania major, Leishmania tropica